Wat is LTE-connectiviteit?

Long-Term Evolution (LTE) is een 4G draadloze breedbandstandaard, ontworpen om het efficiënt maken van IoT- en M2M-apparaten te implementeren.

LTE (Long-Term Evolution) is een draadloze breedbandstandaard van de vierde generatie (4G). Deze norm is van bijzonder belang voor bedrijven en heeft geleid tot verschillende geëvolueerde technologieën (met name LTE-M en NB-IoT), ontworpen om het gemakkelijker te maken om IoT- en M2M-apparaten efficiënt en tegen lagere kosten in te zetten.

Lees verder om te ontdekken hoe LTE past in het bredere connectiviteitslandschap en om het verschil te begrijpen tussen de belangrijkste IoT-gerichte LTE-varianten.

LTE-connectiviteit dateert uit het begin van de jaren 2000 en werd gedreven door de snel opkomende smartphonemarkt. De telecomindustrie realiseerde zich dat de huidige netwerken van de derde generatie (3G) een upgrade nodig hadden om gebruikers het meeste te laten halen uit gegevensverslindende functies zoals HD-streaming en gaming.

Zoals de naam al doet vermoeden, betrof LTE een evolutie van bestaande netwerktechnologie in plaats van een geheel nieuwe infrastructuur te bouwen:

Het biedt een aanzienlijk hogere bandbreedte dan 3G, waardoor veel snellere toegang tot inhoud en applicaties mogelijk is.
Het heeft ook een lagere latentie, wat de prestaties verbetert bij tijdgevoelige toepassingen zoals videostreaming.
De signaalpenetratie is ook sterker in vergelijking met 3G, wat resulteert in een betere dekking binnenshuis.
LTE-gegevenssnelheden kunnen tot 15 keer sneller zijn dan 3G. Een nieuwere versie van LTE (LTE-A) biedt nog hogere datasnelheden, waardoor het drie keer sneller is dan de originele LTE.

U hebt waarschijnlijk commerciële connectiviteitsdiensten gezien die afwisselend ‘4G’, ‘LTE’ en ook ‘4G LTE’ worden genoemd. Het is nuttig om deze terminologie uit te pakken.

Net als bij andere generaties draadloze connectiviteit (bijv. 3G en 5G), bepaalt de International Telecommunication Union (ITU) de norm voor wat een 4G-dienst of -technologie inhoudt. Volgens de 4G-standaard van de ITU moeten netwerken een piek hebben van minimaal 100 megabit per seconde voor mobiel gebruik en minimaal 1 gigabit per seconde voor statische apparaten.

The ITU stipulates the rules on the minimum requirements for any service using that ‘4G’ label, but it’s up to the carriers to choose a technology to bring their service up to that level.

De ITU bepaalt de regels voor de minimumvereisten voor elke dienst die dat ‘4G’-label gebruikt, maar het is aan de vervoerders om een technologie te kiezen om hun dienst op dat niveau te brengen.

LTE is hiervoor de meest populaire technologie en de meeste netwerkproviders hebben ervoor gekozen om het te gebruiken omdat het werd gezien als de meest effectieve en efficiënte manier om hun bestaande netwerktechnologie te verbeteren.

Ervan uitgaande dat het op de juiste manier op de markt wordt gebracht, betekent een service met het label ‘4G LTE’ dat de service voldoet aan de 4G-prestatieniveaus van de ICU en dat LTE de technologie is die wordt ingezet om dit te bereiken.

LTE is speciaal ontworpen om de gegevensoverdrachtssnelheden van bestaande 3G-technologieën te verhogen.

Het maakt gebruik van de 3G-netwerkarchitectuur als startpunt, maar vereenvoudigt en verbetert die architectuur. Meer specifiek controleert op een 3G-netwerk een eenheid genaamd een radio network controller (RNC) NodeB-basisstations op het netwerk. LTE-netwerken zijn uitgerust met ingebouwde controlefunctionaliteit waardoor er helemaal geen RNC nodig is. Voor gebruikers resulteert deze gestroomlijnde architectuur in snellere verbindingen en hogere gegevensoverdrachtsnelheden.

LTE-M is één van de verschillende op IoT-gerichte LTE-gebaseerde varianten.

LTE is oorspronkelijk ontwikkeld met het oog op smartphones in plaats van op commercieel IoT-gebruik. In de afgelopen jaren heeft LTE echter geleid tot geëvolueerde low power, wide-area network (LPWAN)-technologieën die zijn ontworpen voor industriële, commerciële en consumentgerichte IoT-projecten. Deze omvatten:

LTE Cat M of LTE-M (Long-Term Evolution voor Machines)
LTE Cat NB of NB-IoT (Narrowband IoT)
LTE Cat-1

Standaard 4G LTE-netwerken kunnen een handige connectiviteitsoptie bieden voor zeer data-intensieve toepassingen zoals complexe bewakingssystemen en AI-gestuurde technologieën.

Voor de overgrote meerderheid van de IoT-implementaties zijn het echter de 4G LTE-varianten die de meest geschikte connectiviteitsoplossingen bieden. Voordelen hiervan zijn onder andere:

Ondersteuning van een reeks use cases

Uw IoT-project kan betrekking hebben op een groot aantal sensoren verspreid over een groot gebied, die elk relatief zelden gegevens verzenden of ontvangen, in welk geval een LTE Cat-NB-netwerk geschikt kan zijn. Als uw project spraak, sms of mobiliteitsvereisten vereist, dan is Cat-M meer geschikt. Als alternatief kunnen apparaten ondersteuning nodig hebben voor de voortdurende overdracht van data-intensieve inhoud, waardoor CAT 1 een goede optie is.

Met meerdere beschikbare LTE-varianten kunt u vereisten zoals prestaties, dekking en levensduur van de batterij met elkaar in evenwicht brengen om de meest efficiënte en kosteneffectieve optie voor uw bedrijf te selecteren.