Wat is een 2G-netwerk? | Wireless Logic

Ontdek meer over de tweede generatie draadloze telecommunicatienetwerken, wat de toekomst voor 2G inhoudt en hoe deze oude 2G-netwerken zich verhouden tot meer recente oplossingen voor M2M- en IoT-connectiviteit.

In de telecommunicatie verwijst een ‘netwerk’ naar een systeem dat informatieoverdracht mogelijk maakt tussen verschillende locaties via elektromagnetische of optische signalen. Een mobiel netwerk is een systeem dat radiogolven gebruikt om de verschillende netwerkelementen (of ‘knooppunten’) met elkaar te verbinden, zonder de noodzaak van een kabel of bedrade verbinding tussen die knooppunten.

De bekende G-aanduiding die wordt gebruikt om mobiele netwerken te beschrijven (2G, 3G, 4G, 5G) verwijst naar de generatie van digitale technologie waarop het netwerk is gebouwd.

2G ontstond begin jaren negentig. De technologie achter de meeste 2G-netwerken staat bekend als GSM (Global System for Communication).

In vergelijking met zijn voorganger van de eerste generatie bood 2G de volgende voordelen:

Data Services_2G

Gegevensdiensten

Voor het eerst maakte 2G het mogelijk om op tekst gebaseerde gegevens te verzenden via een korte berichtendienst (SMS). 2G stelde netwerken ook in staat om diensten aan te bieden zoals multimedia-messaging (MMS) en fotoberichten.

Security_2G

Beveiliging

Hoewel audio- en gegevensoverdracht digitaal kon worden gecodeerd, was de codering zwak. In de loop der jaren zijn er een aantal kwetsbaarheden gevonden binnen 2G, en real-time cyberaanvallen worden nu beschouwd als een eenvoudige taak voor hackers.

Internet Access_2G

Internet toegang

Ontwikkelingen in gegevenstransmissie, waaronder Circuit Switch Data (CSD), Cellular Digital Packet Data (CDPD) en Enhanced Data Rates for GSM (EDGE) breidden geleidelijk de internetmogelijkheden van apparaten uit.

Device Design_2G

Apparaat ontwerp

2G maakte een efficiënter gebruik van de radiofrequentie mogelijk. Apparaten zelf werden energiezuiniger, kleiner en goedkoper.

Voor bedrijven bieden 2G-netwerken een brede dekking, samen met een kosteneffectieve, veilige en betrouwbare manier om kleine datapakketten te verzenden. Dit maakte het tot een handige connectiviteitsoptie voor een groeiend aantal IoT- en M2M-toepassingen, van sensoren en monitoren in industriële omgevingen tot het volgen van voertuigen en draagbare basistechnologieën. Maar sinds de jaren negentig zijn er nieuwere technologieën verschenen die meer mogelijkheden en opties voor IoT-toepassingen bieden.

De eerste 3G-netwerken werden begin jaren 2000 gelanceerd, voornamelijk om te voldoen aan de behoeften van de vroege smartphonemarkt. UMTS (Universal Mobile Telecommunications Service) is de dominante groep technologieën waarop 3G is gebaseerd. Dit staat bekend als een ‘packet-switching’-systeem, dat het in vergelijking met 2G veel efficiënter maakt voor aangesloten apparaten om gegevens te verzenden en te ontvangen.

In praktische termen is de downloadsnelheid – dat wil zeggen de snelheid waarmee gegevens van internet naar een apparaat kunnen worden overgedragen – het grootste verschil tussen 2G en 3G. De typische standaard GSM-downloadsnelheid is minder dan 0,1 Mbit/s. Dankzij HSPA-technologieën (High-Speed Packet Access) maakten UMTS 3G-netwerken daarentegen typische downloadsnelheden van 1,5 Mbit/s mogelijk.

Voor bedrijven betekende 3G dat meer data-intensieve applicaties op afstand konden worden gebruikt, wat de deur opende voor functies zoals video-ondersteuning en de frequente overdracht van grote hoeveelheden data tussen verbonden apparaten.

4G

De meeste 4G-netwerken, die halverwege de jaren 2000 voor het eerst verschenen, zijn gebaseerd op een standaard die bekend staat als LTE (Long-Term Evolution); zo genoemd omdat het een evolutie van bestaande technologie betreft, in plaats van een geheel nieuwe infrastructuur te bouwen.

LTE-downloadsnelheden zijn meer dan drie keer hoger dan die haalbaar zijn met 3G-technologieën. Dit maakt standaard 4G-netwerken een haalbare connectiviteitsoptie voor zeer data-intensieve toepassingen, waaronder bewaking en AI-gestuurde technologieën.

In bepaalde opkomende markten (bijvoorbeeld India) zijn er nog steeds zeer grote aantallen gebruikers die afhankelijk zijn van featurephones; d.w.z. apparaten die uitsluitend worden gebruikt voor spraakoproepen, sms en zeer beperkte toegang tot internet. De opvatting in deze markten is meestal dat als het blijft voldoen aan de behoeften van de gebruikers en mobiele operators graag een 2G-dienst aanbieden, er geen duidelijke onmiddellijke noodzaak is om de 2G-netwerken af te sluiten.

In tegenstelling tot het VK en andere volwassen markten waar 2G voornamelijk bestaan als een fallback-optie is de intentie van providers om 2G per 2025 in Nederland en per 2027 in België uit te faseren. Met andere woorden, in Nederland en België kunnen gebruikers niet terugvallen op 2G voor spreaak- en tekstondersteuning, samen met ‘skelet’ internettoegang als zich een lokaal verbindingsproblemen voordoen met een 4G-dienst.

Het simpele antwoord is ja; maar dit zal misschien niet lang meer het geval zijn.

Een van de redenen is dat de vooruitgang van het 4G-netwerk – met name de komst van VoLTE (Voice over LTE) – betekent dat het niet langer nodig is om 2G als fallback te behouden. Nu 5G-diensten snel oprukken, is er ook meer druk om het radiospectrum te rationaliseren, inclusief het vrijmaken van frequenties die momenteel worden ‘verspild’ aan onderbenutte netwerken.

Het netto resultaat van dit alles is dat in de niet al te verre toekomst de argumenten om zowel 2G- als 3G-netwerken te sluiten onweerstaanbaar zullen worden.

U kunt meer te weten komen over het verdwijnen van 2G/3G en alternatieve connectiviteitsopties voor uw IoT-projecten in onze speciale bron die hierboven is gelinkt. Ga voor meer uitleg over het IoT naar onze begrippenlijst.